مالزی

مالزی یکی از توسعه یافته‌ترین کشورهای آسیای جنوب شرقی از نظر اقتصادی است که در عین حال از تنوع فرهنگی زیادی برخوردار است.

این کشور از دو خشکی مجزا از هم تشکیل شده است که به نام‌های شبه‌جزیره مالی و بورنئو خوانده می‌شوند. پایتخت آن کوالالامپور است اما وزارتخانه‌ها و مراکز اداری آن در شهر تازه تاسیس پوتراجایا مستقر هستند.

این کشور با کشورهای تایلند، اندونزی، سنگاپور، برونئی و فیلیپین همسایه است. این کشور در نزدیکی خط استوا واقع شده است به همین دلیل آب و هوای استوایی بر آن حاکم است و پوشیده از جنگل‌های انبوه است.

این کشور در گذشته جزو قلمرو امپراتوری بریتانیا محسوب می‌شد. کشور فدراتیو مالزی استقلال خود را در 31 ماه آگوست سال 1957 میلادی به دست آورد.

مالزی در سال‌های اخیر اجرای برنامه‌های توسعه‌ای را در دستور کار خود قرار داده است که سبب شده این کشور در زمره کشورهای صنعتی جهان دسته‌بندی شود.

این کشور یکی از اعضای اتحادیه کشورهای آسیای جنوب شرقی (آ.سه.آن) است. این کشور همچنین عضو سازمان ملل متحد نیز هست.

نام مالزی برای این کشور زمانی انتخاب شد که حکومت فدراتیوی از مجموعه کشورهای آن منطقه شامل سنگاپور، برونئی شمالی و ساراواک در سال 1963 تشکیل شد.

فیلیپینی‌ها در همان زمان‌ها تلاش کردند نام مالزی که برآمده از نام قوم مالی است، را بر کشور خود بگذارند اما پیش از آنکه آنها بتوانند کاری انجام دهند، مالزی نام خود را ثبت کرد.

اقتصاد

در دهه 50 میلادی مالزی تدوین برنامه‌هایی درازمدت برای توسعه با نام برنامه‌های پنج ساله مالزی را آغاز کرد. نخستین برنامه از این دست در سال 1955 میلادی آغاز به کار کرد.

این برنامه‌های طی سال‌های بعد دوباره بازنگری شدند و سری جدید این برنامه‌های پنج ساله در سال 1965 اجرا شدند.

مالزی در سال 1971 میلادی تلاش کرد اقتصاد خود را که بیشتر به محصولات کشاورزی وابسته بود به اقتصادی تولیدی آن هم از نوع صنعتی تبدیل کند.

مسئولان این کشور با کمک انگلیسی‌ها حرکتی را آغاز کردند و به جای اتکا بر نیروی کار داخلی از کشورهای منطقه نیروی کار جذب کرد که بیشتر در معادن و زمین‌های کشاورزی به کار گرفته می‌شدند.

با سرمایه‌گذاری ژاپنی‌ها در صنایع سنگین طی چند سال صادرات به موتور محرکه تولید ناخالص داخلی مالزی تبدیل شد. مالزی توانست در دهه‌های 802 و 90 میلادی رشد متوسط هفت درصدی تولید ناخالص داخلی را به همراه تورم اندک به دست آورد.

این رشد اقتصادی سریع برای مالزی دردسرهایی نیز به همراه داشت. مهمترین معضل کمبود نیروی کار بود که سبب موج مهاجرت شدید به این کشور شد و نیروی کار غیرقانونی در این کشور افزایش یافت.

جمعیت مالزی در سال 2007 میلادی 24 میلیون و 821 هزار و 286 نفر بود که میانگین سنی آنها 24.4 سال بود. امید به زندگی در این کشور 72.76 سال است.

بر اساس آمارهای سال 2003 میلادی 0.4 درصد از مردم این کشور به ویروس HIV مبتلا بودند و دو هزار نفر هم جان خود را بر اثر این بیماری از دست دادند.

50.4 درصد مردم این کشور از قوم مالی، 23.7 درصد چینی، 11 درصد اندونزیایی و 6.3 درصد هندی هستند. زبان رسمی کشور مالزیایی باهاساست و زبان‌های انگلیسی، چینی و تامیل هم در آن رواج دارد.

آب و هوا

در سفر به مالزی یکی از یکنواخت‌ ترین آب و هواهای آسیا را تجربه خواهید کرد . دمای هوا از 20 تا 30 درجه‌ سانتی‌گراد در مناطق مختلف در نوسان است. احتمالا دو سه روز اول سفر گرما و رطوبت بالا برای شما آزار دهنده خواهد بود، ولی به لذت از مناظر و شهرهای مالزی می ارزد. فصل باران‌های شدید در بخش غربی از شهریور تا آذر و در بخش شرقی از مهر تا اسفند می‌باشد.

بهترین زمان سفر از لحاظ فرهنگی و تفریحی ماه مبارک رمضان و سال نو چینی می‌باشد. با وجود اکثرییت مسلمان و بودایی این دو زمان یکی از بهترین اوقات برای لذت از فستیوال‌های خرید و تفریح مالزی هستند. سال نو چینی در سال آینده (2009) 26 ژانویه مصادف با 7 بهمن 1387 است.

جاذبه های گردشگری

پایتخت مالزی، کوالالامپور بیشترین جاذبه‌های تفریحی کشور را در بر می‌گیرد.

برج‌های پتروناس و مرکز خرید سوریا در زیر این دو برج قلب تجارت کوالالامپور را تشکیل می‌دهند.

خیابان بینتانگ یا به زبان مالایی بوکیت بینتانگ (bukit bintang)  چند مرکز خرید مهم این شهر و چند رستوران را درخود جای داده است.

مرکز خرید لوکس استار هیل در این خیابان یکی از پر بیننده‌ترین گالری‌های هنری این شهر به حساب می‌آید.

خایابان پتالینگ با دکه‌ها و سوپر مارکت‌های به سبک هندی بازتاب این فرهنگ در کوالالامپور می‌باشد.

موزه ملی، مسجد جامع، محله چینی‌ها، پارک آبی سانوی لاگون (sunway lagoon) و چندین مرکز خرید از جمله میدولی(midvalley) و وان یو  پر رفت و آمد‌ترین محل‌های توریستی کوالالامپور و اطراف آن می‌باشند.

از دیگر شهرهای توریستی مالزی به گنتینگ (genting) می‌توان نام برد.

شهر بازی و سینمای چهار بعدی این شهر و هوای نسبتاً خنک یکی از مرتفع‌ترین شهرهای مالزی را به مرکز تفریحی تبدیل کرده است.

نباید جزایر استوایی مالزی را نیز نادیده گرفت. لنگکاوی، تیومان و ترنگانو توریستی‌ترین جزایر مالزی می‌باشند.

رفت و آمد به این جزایر توسط قایق‌های مسافرتی انجام می‌شود. پنانگ و پورت دیکسون از شهرهای ساحلی مالزی به شمار می‌آیند، ولی به دلیل آلودگی آب سواحل در بعضی از قسمت‌ها انتخاب مناسبی برای لذت از سواحل این کشور نمی‌باشد.

قسمت شرقی مالزی به دلیل دارا بودن بافت بسیار سنتی و کمبود خدمات توریستی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، اما جنگل‌های شگفت‌‌انگیز ساباه و ساراواک می‌توانند انتخاب مناسبی برای افراد ماجراجو باشند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: